Tegen beter weten in

Tegen beter weten in

1916, Ole Kirk Christiansen, een timmerman uit het Deense Billund, kocht op jonge leeftijd een houtbewerkingswinkel. Hij verdiende zijn geld met het bouwen van huizen en meubels voor boeren in en rondom Billund. Tijdens de Grote Depressie was Christiansen genoodzaakt om te zoeken naar een goedkopere productiemethode. Ole Kirk begon met het bouwen van miniatuurversies van zijn meubels, die als speelgoed gebruikt werden.

In 1932 begon Ole Kirk Christiansen met het produceren van houten trekpoppen, spaarpotten, auto’s en vrachtwagens. Later zou hij meegaan met de jojo-rage halverwege de jaren dertig. Helaas was dit een rage van korte duur. Creatief als Ole Kirk was, gebruikte hij de jojo-onderdelen weer als wielen voor zijn vrachtwagens. Inmiddels was zoon Godtfred toegetreden tot het bedrijf van zijn vader.

In 1934 werd het bedrijf omgedoopt in ‘LEGO’. Ole Kirk hield een wedstrijd onder zijn werknemers om te zien wie met de beste naam voor het bedrijf kwam. De prijs? Een huiswijn. Christiansen bedacht natuurlijk zelf ook enkele namen voor zijn trots. ‘Legio’ (dit was met het idee dat men zijn speelgoed kon verzamelen) en ‘LEGO’, een afgeleide van het Deense zinsdeel ‘Leg godt’ wat ‘speelgoed’ betekent. Pas veel later ontdekte de LEGO Group zelf dat ‘LEGO’ in het Latijn de betekenissen ‘ik zet in elkaar’, ‘ik verzamel’ of ‘ik leer’ heeft.

In deze tijd was ook het gebruik van plastic voor gebruiksartikelen enorm booming. Ole Kirk zag hier wel wat in en begon met een vrachtwagen die je in elkaar kon zetten en later weer uit elkaar kon halen. Dit was het begin van zijn modulaire speelgoed. Later kregen zij een voorbeeld te zien van een blokstelselachtige plastic bouwsteen, gemaakt door het bedrijf Kiddicraft wat later zou uitgroeien tot Fisher-Price. Lego ging aan de hand hiervan zelf een bouwsteen ontwikkelen van plastic. Deze was de voorloper van het bouwsteentje, dat overigens in 1958 ontwikkeld werd en nooit meer is veranderd. De steentjes uit die tijd zijn exact hetzelfde en nog steeds te gebruiken. De naam van LEGO werd hierop aangepast. In 1953 werd de nieuwe naam LEGO Mursten, oftewel ‘LEGO-stenen’. Het gebruik van plastic voor speelgoed was destijds zo nieuw dat het door de kopers niet werd geaccepteerd. Houten speelgoed was immers de standaard. Men annuleerde bestellingen en verkoopcijfers daalden. Ondanks deze kritiek gingen Ole Kirk en zijn zoon door met produceren en ontwikkelen. Het was zijn zoon die door een gesprek met een koper op het idee kwam van het maken van ‘speelgoedsystemen’. Hier lag de basis van de doosjes vol met steentjes waarmee men creatief kon spelen.

Op 7 juni 1968 opende het eerste Legoland in Billund. Dit themapark toonde grote modellen van miniatuursteden gemaakt van LEGO-stenen. In het eerste jaar alleen trok dit al 625.000 mensen. In de twintig jaar daarna zou het park nog acht keer zo groot worden, oftewel bijna honderdduizend vierkante meter en trok gemiddeld één miljoen bezoekers per jaar. In dezelfde tijd trok de verkoop enorm aan. Inmiddels werden er al meer dan achttien miljoen LEGO-sets verkocht. Onder leiding van de nieuwe eigenaar, de zoon van Godtfred, Kjeld Kirk Kristiansen (wiens naam verkeerd gespeld was op zijn geboorteakte, met een ‘K’ in plaats van ‘CH’), werd de introductie gemaakt van de ‘Minifigure’. Deze was nog zonder beweegbare armen en gezicht en werd toegevoegd aan de ‘LEGO Family-set’. Dit was de best verkochte set van die tijd en niet veel later kwam er een poppetje met beweegbare armen en een gezicht.

Begin jaren tachtig begon LEGO ook met de ontwikkeling van de ‘Expert Series’, bedoeld voor de wat oudere en meer ervaren Legobouwers. De lijn ontwikkelde zich snel in de ‘Expert Builder-sets’. Deze technische sets bevatten bewegende onderdelen als wielen, assen, tandwieltjes en universele verbindingselementen. Hierdoor ontstond de mogelijkheid om realistische bouwwerken te maken die echt konden bewegen en sturen. Na drie jaar werd dit omgedoopt tot de ‘LEGO Technic-serie’ van vandaag de dag.

Eind jaren negentig was het de spelcomputer die het LEGO wel heel moeilijk maakte. Het bedrijf moest anticiperen en al snel kwamen er LEGO-computerspellen, kleding met LEGO erop, Clikits-sets en een sieradenlijn voor meisjes waarmee zij hun eigen armbandjes konden maken op de markt. De LEGO Group kreeg toen ook de licenties om producten te maken van Star Wars en Harry Potter. Later kwamen daar nog namen bij als Batman, Spiderman en Indiana Jones. De variatie werd steeds groter. Naast de bekende lach werden nu ook wenkbrauwen, plukjes haar en brillen aan de gezichten toegevoegd.

Dit jaar werd het merk verkozen als sterkste merk ter wereld. Bij de kracht van het merk werd onder andere gekeken naar bekendheid, klantloyaliteit, bedrijfsreputatie en marketingkracht. Wat ook meespeelde was ‘The LEGO Movie’, een 3D-animatiefilm. De film trok ontzettend veel kijkers, maar bleek ook een onovertroffen marketingmiddel. Opeens verschenen overal op internet fan-made filmpjes met LEGO in de hoofdrol. Deze filmpjes zorgden als een soort “Viral Marketing” voor een nog grotere bekendheid en populariteit.

Letterlijk bijna honderd jaar timmert LEGO aan de weg. Van een houten eend tot een 3D-animatie film. LEGO won meerdere malen de prijs ‘speelgoed van de eeuw’. Inmiddels heeft het merk al zo’n 760 miljard LEGO-onderdelen geproduceerd. Het wordt verkocht in honderdveertig landen. En als je alleen al alle Minifigures die geproduceerd zijn in 2014 achter elkaar zou zetten, heb je een lijn van veertienduizend kilometer lang, gevormd door vijfhonderdvijftig miljoen poppetjes.

Zou Ole Kirk dit verwacht hebben toen hij begon met het maken van miniatuurladdertjes?

Logo veranderingen van LEGO